விஜயநகர பேரரசு உருவான வரலாற்று பின்னணி - பகுதி 1

ஓர் வரலாற்று ஆராய்ச்சி கண்ணோட்டம் மற்றும் ஒரு விளக்கம்

இந்த ஆராய்ச்சி அமைப்பு

கூறியது போல், இந்த ஆராய்ச்சி பதினாறாம் நூற்றாண்டு தொடக்கத்தில் இருந்து பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி வரை, உள்ள காலப்பகுதியில் கவனம் செலுத்துகிறது. 

பெரும்பாலும் "ஆரம்ப நவீன" வயது (early modern age) என்று அழைக்கப்பட்டது. இந்த காலகட்டத்தில் விஜயநகரம் அதன் உச்சநிலையை அடைந்த நேரம். அதன் சிதைவின் தொடக்கம், மேலும் அதன் வாரிசுகளின் தோற்றம், செழிப்பு மற்றும் வீழ்ச்சியைத் குறிக்கிறது.  

ஆனால் இந்த ஆய்வு மேலும் முந்தைய "இடைக்கால பிற்பகுதி" சகாப்தத்தையும் கருத்தில் கொள்கிறது. விஜயநகரத்தின் முன்னோடிகளின் எழுச்சி மற்றும் வீழ்ச்சி மற்றும் பேரரசின் அடித்தளம் மற்றும் அதன் வளர்ச்சி ஆகியவற்றை பார்க்கிறது.  

இந்த இரண்டு காலகட்டங்கள் முழுவதும், ஒன்றாக பெரும் பகுதி பரவியது, இரண்டாவது ஆயிரமாண்டில் தென்னிந்தியா ஒரு பேரரசுகளின் வரிசையைக் கண்டது-அல்லது மிகக் குறைந்த பிராந்திய அதிகாரங்கள் - அவை சிறிய, பிராந்திய மாநிலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டன இதையொட்டி புதிய பேரரசுகளால் உள்வாங்கப்பட்டது அல்லது தோற்கடிக்கப்பட்டது, அது இறுதியில் உடைந்தது.

(அட்டவணை 1 ஐப் பார்க்கவும்).

Table 1: South India’s succession of dynasties, 2nd millennium CE (strongly simplified), with arrows indicating close succession ties between polities.

மீண்டும் மீண்டும் ஏற்படும் மாற்றங்கள் இருந்தபோதிலும், மறைந்த வம்சங்களின் நினைவுகள் வாழ்ந்து, பெரும்பாலும் அரச குடும்பத்திற்குப் பிறகு சட்டப்பூர்வ நடைமுறைகளின் ஒரு பகுதியாக மாறியது. இதன் மூலம் முன்னாள் ஏகாதிபத்திய அதிபதிகளுடன் இணைப்பு மற்றும் பிற முற்கால அரசியல் உறவுகள்

 மேம்படுத்தப்பட்டன.

 

விஜயநகரத்தின் தொடக்கத்திற்கு முந்தைய நூற்றாண்டுகளில், தென்னிந்தியா ஆரம்பத்தில் 

 இரண்டு சக்திவாய்ந்த வம்சங்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்பட்டது: 

சாளுக்கியர்கள், கல்யாணத்திலிருந்து (அல்லது

 கல்யாணி) வடக்கு தக்காண பீடபூமியில் கன்னடம் பேசும் பகுதியிலும்;  மற்றும் 

 சோழர்கள், தென்கிழக்கில் தஞ்சாவூர் மற்றும் கங்கைகொண்டசோழபுரத்தை மையமாகக் கொண்டு

 தமிழ் பேசப்படும் காவேரி நதி டெல்டா பகுதியிலும் ஆதிக்கம் செலுத்தினர்.  பதினோராம் நூற்றாண்டில், இரண்டு அரசியல்களும்

 பல்வேறு மொழி மற்றும் மொழியின் மீது ஆதிக்கம் செலுத்தி, தங்கள் தாயகத்திற்கு அப்பால் வெகு தொலைவில் அரசியல் பகுதிகளில் வளர்ந்துள்ளனர்.

  

பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து அவர்களின் சக்தி குறைந்தபோது,

 சிறிய, கீழ்நிலை மாநிலங்கள் உயர்ந்து சுயாட்சியை அடைந்தன.

 இவ்வாறு, பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டில், தென்னிந்தியா பல பிராந்தியங்களை உள்ளடக்கியது.

 பின்வந்த ராஜ்ஜியங்கள், ஒவ்வொன்றும் பெரும்பாலும் ஒரு மொழியியல் மண்டலத்தில் அமைந்துள்ளன மற்றும் 

 உள்ளூர் வம்சாவளியைச் சேர்ந்த அரச குடும்பங்களால் ஆளப்படுகின்றன. 

சாளுக்கியர்களுக்குப் பின் வந்த மூன்று முக்கிய வம்சங்கள்

 அனைத்தும் தக்காணத்தில் அமைந்திருந்தன.  

இந்த பீடபூமியின் தென்மேற்கு பகுதியில் ஹொய்சாலர்கள் தங்கள் தலைநகரான துவாரசமுத்திரத்தில் கன்னடம் பேசுபவர்களின் ஒரு பகுதியை ஆண்டனர். 

கிழக்கில் வாரங்கலை தளமாகக் கொண்ட காகத்தியர்கள் தெலுங்கு பேசும் பகுதியை ஆட்சி செய்தனர்.  

 தக்காணத்தின் வடமேற்கில், தேவகிரியில் யாதவர்கள் (அல்லது செவுணர்கள்) ஒரு மண்டலத்தை ஆண்டனர். அங்கு மராத்தி பேசப்பட்டது.  அத்துடன் பெரும்பாலான தமிழ் பேசும் தெற்கு தீபகற்பத்தில்

முன்பு சோழர் ஆட்சியின் கீழிருந்த பகுதி முழுவதும், மதுரை பாண்டியர்களால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது.

இந்த பிராந்திய ராஜ்ஜியங்கள் அனைத்தும் அவர்களின் நிலையை நியாயப்படுத்த அல்லது வலுப்படுத்த முந்தைய மாநிலங்களைத் திரும்பிப் பார்த்தன.  

கன்னட பிராந்தியத்தில் பாதாமியின் சக்திவாய்ந்த சாளுக்கியர்களுக்குப் பிறகு (ஆறாவது முதல் எட்டாவது வரை

 நூற்றாண்டுகள்) -

சாளுக்கியர் ராஜ்ஜியத்தின் வாரிசு வம்சங்கள்-என தாங்களே பெயரிட்டுக்கொண்டது.

  சாளுக்கியர்களின் கல்வெட்டுகளில் இருந்து அவர்களின் சொந்த கல்வெட்டுகளில் இருந்து பின்பற்றப்பட்ட சொற்றொடர்கள்,

 நீதிமன்ற அலுவலகங்கள் மற்றும் நடைமுறைகளை தங்கள் அதிபதிகளிடமிருந்து ஏற்றுக்கொண்டனர், மேலும் முன்னாள் ஏகாதிபத்திய தலைநகர் கல்யாணாவை கைப்பற்ற முயன்றனர்.

  பாண்டியர்களும், சோழர்களும் அதற்காக, அதே பகுதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட முந்தைய அரை-புராண வம்சங்களிலிருந்து அவர்களின் பெயர்களை எடுத்தனர்.

 குறைந்த பட்சம் இடைக்காலத்தில் இருந்தே, தமிழ் பேசும் நிலங்கள் பலவற்றை உள்ளடக்கியது

 அரசியல்-கலாச்சாரப் பகுதிகள் அல்லது மையங்கள், மண்டலம் (வட்டங்கள்) என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

 வடக்கே தொண்டைமண்டலம், மையத்தில் அமைந்துள்ள காவேரி நதி டெல்டா  பகுதி சோழமண்டலம் மற்றும்  பழமையான

 தெற்கு நகரம் மதுரையின் பகுதிகள் பாண்டியமண்டலம்,

  பின்னர் விஜயநகரத்தின் தோன்றிய முக்கிய வாரிசுகள் 

 தமிழ் மண்டலத்தில்  ஒவ்வொருவரும் இந்த மண்டலங்களில் ஒவ்வொன்றை ஆக்கிரமித்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

 

பகுதி -1